Rondje Utrecht 2011

Alsnog met een verslag van Biston, nog net binnen een maand en met wat druk van enkele andere 'schrijvers'.
Volgende reporters zijn Klaplong en BBoemie ;-)). Biston bedankt voor dit verslag, geheel in stijl ... net niet op tijd. Reactie Biston, Inspiratie ken je niet dwinge... ;-)

Met pas één zaterdag op de racefiets in de benen, ben je wellicht wat huiverig voor de Amerongense berg en de Lekdijk, maar zoals een bekend Lapjes gezegde luidt: Vaak ben je te bang. Het ging dan ook crescendo voor de rood-groen-witten door het fraaie Utrechtse lente landschap.
De grote kanonnen van het ijs lieten verstek gaan. Vermoedelijk was hen ten ore gekomen, dat Papparazzi en Smartlapje er weer eens flink aan wilden trekken. Ons eigen ijskanon Bert was natuurlijk wel van de partij, want na al die grote verhalen, wilde hij de Dennis en Suzan Classic wel eens aan den lijve ondervinden. Het grootste deel ging dit voor hem zeer soepel. Bijna met twee handjes op de rug. De laatste tien kilometer kon hij nog echter wel een handje extra gebruiken, meldde hij later.

De opkomst aan de Singel was goed. Ontvangen door 3 generaties Rijnbeeks (deels ook de koude kant) ging een divers gezelschap de uitdaging aan. Na vijftig meter lag de eerste coureur al aan de grond, hetgeen niet veel goeds voorspelde. Blijkbaar was dit de inwijding van een paar nieuwe click pedalen, want verder bleef iedereen heel, al is dit op de dijk elke keer weer een godswonder. Diverse groepen fietsers, motoren en oude van dagen hebben het steeds weer op je leven
voorzien...

Richting Wijk bij Duurstede liep het tempo flink op en de eersten werden gelost. Na een Kersovername van een man met enorme turbodijen wapperde uw verslaggever - die net van kop kwam en dit ook niet meer zou doen - er met een nog een paar Lapjes vanaf. Paparrazzi kon nog net weer aansluiten, maar voor Beekman, Trein en mijzelf werd het tot Wijk even harken, waar gehergroepeerd werd. Beekman reed (luid scanderend "luie flikker") het laatste gat dicht, met een enorm gebeuk op de pedalen. Kracht die hij in en voor Vlaanderen had opgebouwd, zo te zien. Ook anderen leken plotseling over extra vermogen te beschikken. Zo vond Jappe uit het niets weer aansluiting en schoot Dennis als een raket langs het peloton, tegen de viaduct op. Hier bleek echter sprake te zijn van Bboemie power, gelanceerd vanachter onze trouwe moto 1. Even later was ook ik onze motard en fotograaf erg dankbaar, want de laatste kilometers naar de Singel werden in hoog tempo afgewerkt en moest er af en toe een gaatje gedicht worden.

Het Ledigh Erf deed haar naam geen eer aan, maar een ieder vond er toch al gauw een plekje in de zon. De biertjes smaakten goed en zo werd de finale door allen gewonnen.

Dennis en Suzan, het was zoals beloofd; weer prachtig en prachtig weer. Volgende keer weer.

Biston.

Hieronder een mix van foto's van BBoemie en uw Paparazzi.

Alle foto's van BBoemie kun je hier bekijken